Στην Κοζάνη, στο Γυμνάσιο, 1958-60, ήταν η πρώτη φορά που μπήκα πίσω από φωτογραφική μηχανή. Μέχρι τότε, όπως όλος ο κόσμος, έτσι κι εγώ στεκόμουνα μπροστά από το φακό. Και για να ακριβολογήσω, δεν μπήκα πίσω από μια φωτογραφική μηχανή, αλλά στάθηκα πάνω από μια εκτυπωτική μηχανή μαζί με τον αρκετά μεγαλύτερο σε ηλικία φίλο μου, τον μηχανικό ραδιοφώνων Γιάννη Τζιουρά. Εκείνη την εποχή, μαζί προσπαθούσαμε, ο Γιάννης εφαρμόζοντας αυτά που εγώ μετέφραζα από σχετικά εγχειρίδια, να εμφανίσουμε φίλμς και να τυπώσουμε έγχρωμες φωτογραφίες με το σύστημα της GEVAERT. Κάθε φωτογραφία τότε, μετά την εκτύπωση, έπρεπε να περάσει από επτά μπάνια για να εμφανιστεί, με σταθερές θερμοκρασίες κτλ. Μετά το Γυμνάσιο, γνωρίστηκα με δύο Ελβετούς στο Εργοτάξιο Λιπασμάτων της Πτολεμαΐδας όπου είχα πιάσει δουλειά τον Ιούνιο του 1962. Εκείνοι μου έδειξαν για πρώτη φορά τεύχη του περιοδικού CAMERA. Από τότε έγινα συνδρομητής του μέχρι και το τελικό κλείσιμό του και την επιστροφή του διευθυντή του Allan Porter στην Αμερική τον Δεκέμβριο του 1981. Εν τω μεταξύ, στα ενδιάμεσα χρόνια και σε αυτά που ακολούθησαν μέχρι σήμερα συνέβησαν πολλά. Δηλαδή το εξής ένα: η ουσιαστική γνωριμία μου με την ιστορία και την αισθητική της φωτογραφίας με προσωπική μελέτη και έρευνα και η ενεργητική συμμετοχή μου στη διάδοση αυτού του μέσου επικοινωνίας και καλλιτεχνικής έκφρασης.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Αυτό που αδύνατο απομένει ακόμα σήμερα μέσα μου και σιγά σιγά σβήνει, είναι η πικρή και άρητη μνήμη της πολύχρονης πνευματικής και σωματικής πάλης για την δημιουργία, με ατομικές ή συλλογικές προσπάθειες, της ΦΩΤΟΘΗΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ το 1979, του PARALLAXIS Συνδέσμου για την Προώθηση της Δημιουργικής Φωτογραφίας το 1983, του ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ το 1987 κ.ά. Και ακόμα με συνέχει η συναίσθηση ότι το φωτογραφικό γίγνεσθαι σήμερα στον τόπο μας -όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω- φαίνεται φτωχότερο απ' ό,τι προϋπήρξε, χωρίς φορείς με εχέγγυα για το μέλλον του και μάλλον προσανατολισμένο προς ξένα πρότυπα και μιμήσεις χωρίς διάθεση έρευνας και ανάδειξης της πλούσιας φωτογραφικής μας παράδοσης και χωρίς παράλληλες δημιουργίες που να έχουν τον κοινωνικό και καλλιτεχνικό χαρακτήρα του ίδιου μας του τόπου. Και, τέλος, με κατατρέχει η έμμονη προσωπική ενοχή ότι ύστερα από τόσα χρόνια αγώνα αρχίζει αργά αλλά σταθερά η αντίδραση να υποκαθιστά τη δράση και η κριτική τη δημιουργία, παρά τα ελάχιστα φωτεινά διαλλείματα των τελευταίων χρόνων της μετασυνταξιακής μου ηλικίας.-
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Αυτό που αδύνατο απομένει ακόμα σήμερα μέσα μου και σιγά σιγά σβήνει, είναι η πικρή και άρητη μνήμη της πολύχρονης πνευματικής και σωματικής πάλης για την δημιουργία, με ατομικές ή συλλογικές προσπάθειες, της ΦΩΤΟΘΗΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ το 1979, του PARALLAXIS Συνδέσμου για την Προώθηση της Δημιουργικής Φωτογραφίας το 1983, του ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ το 1987 κ.ά. Και ακόμα με συνέχει η συναίσθηση ότι το φωτογραφικό γίγνεσθαι σήμερα στον τόπο μας -όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω- φαίνεται φτωχότερο απ' ό,τι προϋπήρξε, χωρίς φορείς με εχέγγυα για το μέλλον του και μάλλον προσανατολισμένο προς ξένα πρότυπα και μιμήσεις χωρίς διάθεση έρευνας και ανάδειξης της πλούσιας φωτογραφικής μας παράδοσης και χωρίς παράλληλες δημιουργίες που να έχουν τον κοινωνικό και καλλιτεχνικό χαρακτήρα του ίδιου μας του τόπου. Και, τέλος, με κατατρέχει η έμμονη προσωπική ενοχή ότι ύστερα από τόσα χρόνια αγώνα αρχίζει αργά αλλά σταθερά η αντίδραση να υποκαθιστά τη δράση και η κριτική τη δημιουργία, παρά τα ελάχιστα φωτεινά διαλλείματα των τελευταίων χρόνων της μετασυνταξιακής μου ηλικίας.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου